การปรับเปลี่ยนรูปแบบการเดินทางและแหล่งงานของประชากรวัยทำงานที่พักอาศัยในหมู่บ้านจัดสรรเกิดใหม่ กรณีศึกษา โครงการจัดสรรที่ดินประเภทบ้านเดี่ยว ย่านราชพฤกษ์

Abstract

การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการเดินทางของประชากรวัยทำงานทั้งก่อนและขณะพักอาศัยในย่านราชพฤกษ์ การกระจายตัวของที่พักอาศัย การกระจายตัวของแหล่งงาน ตลอดจนการสำรวจความพึงพอใจและปัญหาในการเดินทางของประชากรวัยทำงาน เก็บข้อมูลด้วยการเก็บแบบสอบถาม จำนวนทั้งสิ้น 348 ตัวอย่าง และทำการวิเคราะห์ข้อมูลเบื้องต้นด้วยสถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์หาความสัมพันธ์ของตัวแปรเชิงกลุ่ม ผลการศึกษาการกระจายตัวของที่พักอาศัยเดิม พบว่า ประชากรส่วนใหญ่มีการย้ายถิ่นฐานมาจากเขตต่างๆ โดยมีลักษณะกระจายตัว โดยร้อยละ 59.29 ย้ายมาจากกรุงเทพฯ โดยเฉพาะบริเวณเขตเมืองชั้นกลาง เมื่อเปรียบเทียบที่ตั้งของแหล่งงานของประชากรทั้งก่อนและขณะพักอาศัยในย่านราชพฤกษ์ พบว่า ประชากรไม่ย้ายงานตามการย้ายบ้านโดยแหล่งงานส่วนใหญ่ยังคงกระจุกตัวอยู่ในเขตกรุงเทพฯ ชั้นใน เมื่อศึกษาเปรียบเทียบรูปแบบการเดินทางของประชากรวัยทำงานก่อนพักอาศัยในย่านราชพฤกษ์ พบว่า ประชากรส่วนใหญ่จะเดินทางไปทำงานโดยอาศัยระบบขนส่งมวลชน ใช้เวลาเดินทางเฉลี่ย 67.27 นาที เสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางเฉลี่ย 91.19 บาทและมีระยะทางในการเดินทางเฉลี่ย 16.39 กิโลเมตร ในส่วนของรูปแบบการเดินทางของประชากรวัยทำงานขณะพักอาศัยในย่านราชพฤกษ์ พบว่า ส่วนใหญ่เดินทางไปทำงานโดยใช้รถยนต์ส่วนบุคคล ใช้เวลาเดินทางเฉลี่ย 44.57 นาที เสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางเฉลี่ย 150.67 บาทและมีระยะทางในการเดินทางเฉลี่ย 20.67 กิโลเมตร จากผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าแหล่งงานไม่มีผลต่อการเลือกที่อยู่อาศัย แต่ที่อยู่อาศัยทำให้เกิดการปรับเปลี่ยนรูปแบบในการเดินทางไปยังแหล่งงาน ผู้อยู่อาศัยที่ส่วนใหญ่มีการถือครองยานพาหนะจะเลือกเดินทางโดยรถยนต์ส่วนบุคคลแทน แม้ว่าจะเสียค่าใช้จ่ายในการเดินทางเพิ่มมากขึ้น แสดงให้เห็นว่าต้นทุนส่วนตัวที่เพิ่มขึ้นจากการเดินทางที่ไกลขึ้นนั้นยังคุ้มค่ากับอรรถประโยชน์ที่ประชากรได้รับ และอยู่ในระดับที่ยอมรับได้