Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/8213
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorSunti Tirapat-
dc.contributor.otherChulalongkorn University. Faculty of Commerce and Accountancy-
dc.coverage.spatialThailand-
dc.date.accessioned2008-10-03T08:17:40Z-
dc.date.available2008-10-03T08:17:40Z-
dc.date.issued2003-
dc.identifier.urihttp://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/8213-
dc.description.abstractUsing the data of firms listed on the Stock Exchange of Thailand during 1996 to 2000, excluding financial institutions as well as rehabilitation firms, the study finds that on average corporate diversification is a value reduction strategy for the sample firms. When the effects of change in diversification level are investigated, it is documented that there is no association between the stock returns and the change in the level of diversification. However, there is negative relation between the change in number of segment and the firm’s performance as measured by the Tobin’s Q. The study also examines why management pursue the value reduction strategy focusing on the investigation of agency costs explanations. The results show that there is no relation between the managerial ownership and the diversification. But it is found that there is positive association between the managerial compensation and the diversification level. The evidence seems to be consistent with the “entrenchment” argument. This result holds when the joint effects between the managerial and entrenchment arguments are taken into account. Finally the study documents the negative association between the proportion of large shareholders and the likelihood of diversification, suggesting that concentration of holding seems to be effective in controlling the value destruction strategy.en
dc.description.abstractalternativeจากการศึกษาการกระจายการลงทุนทางธุรกิจในประเทศไทย โดยอาศัยข้อมูลของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2539-2543 พบว่า โดยเฉลี่ยบริษัทที่มีการกระจายการลงทุนมีผลทำให้มูลค่าของบริษัทลดลงเมื่อเทียบกับบริษัทที่ทำธุรกิจเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตามการศึกษาไม่พบ ความสัมพันธ์ของระดับการกระจายการลงทุนกับอัตราผลตอบแทนจากราคาหุ้นสามัญ แต่พบว่าจำนวนหน่วยของธุรกิจ (Business Segment) มีผลเชิงลบต่อประสิทธิภาพของบริษัทซึ่งวัดโดย Tobin’s Q ratio การศึกษานี้ยังทดสอบแรงจูงใจของผู้บริหารต่อระดับการกระจายการลงทุนซึ่งส่งผลต่อการลดมูลค่าลงของบริษัท โดยมีสมมุติฐานของทฤษฎีต้นทุนด้านตัวแทน (Agency Costs) ที่ทำให้การลงทุนไม่เกิดประสิทธิภาพ แต่ผลวิจัยไม่พบความสัมพันธ์ดังกล่าว อย่างไรก็ตามการศึกษาพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างผลตอบแทนผู้บริหารและระดับการกระจายการลงทุน ผู้บริหารเพิ่มระดับการกระจายการลงทุนเพื่อเพิ่มผลตอบแทนให้กับตนเอง ผลการศึกษาสนับสนุนทฤษฎีการสร้างความสำคัญของตัวผู้บริหาร (Entrenchment) การศึกษานี้ยังพบว่ากลุ่มผู้ถือหุ้นขนาดใหญ่มีผลต่อการลดระดับการกระจายการลงทุนen
dc.description.sponsorshipRatchadaphiseksomphot Endowment Funden
dc.format.extent3591401 bytes-
dc.format.mimetypeapplication/pdf-
dc.language.isoenes
dc.publisherChulalongkorn Universityen
dc.relation.urihttp://doi.org/10.14457/CU.the.2003.1249-
dc.rightsChulalongkorn Universityen
dc.subjectInvestments -- Thailanden
dc.subjectPublic companies -- Thailanden
dc.titleCorporate diversification in Thailanden
dc.title.alternativeการกระจายการลงทุนทางธุรกิจในประเทศไทย : รายงานผลการวิจัยen
dc.typeTechnical Reportes
dc.email.author[email protected]-
dc.identifier.DOI10.14457/CU.the.2003.1249-
Appears in Collections:Acctn - Research Reports

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
sunti_ti.pdf3.51 MBAdobe PDFView/Open


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.