การศึกษาความสัมพันธ์ของระดับอินเตอร์ลิวคิน ชนิดที่ 1 เบต้า 6 และ 8 ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหาร ผู้ป่วยแผลในกระเพาะอาหารและผู้ป่วยกลุ่มอาการนอนอัลเซอร์ ดิสเปปเซียที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร

Abstract

การติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ที่บริเวณเยื่อบุกระเพาะอาหารกระตุ้นการสร้าง proinflammatory cytokines หลายชนิด เช่น อินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1เบต้า 6 และ8 เป็นต้น ซึ่งการศึกษาในหลอดทดลองพบว่าอินเตอร์ลิวคินทั้ง 3 ชนิดนี้อาจมีความสัมพันธ์กับการเกิดมะเร็งกระเพาะอาหาร อย่างไรก็ดีในปัจจุบันนี้ยังไม่มีการศึกษาที่ประเมินความสัมพันธ์ที่ชัดเจน ของการติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร และอินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1เบต้า 6 และ 8 กับโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร การศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับของอินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1 เบต้า 6 และ 8 ในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหารและซีรั่ม ที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารเปรียบเทียบกับผู้ป่วยแผลในกระเพาะอาหารและ ผู้ป่วยกลุ่มอาการ nonulcer dyspepsia (NUD) ผู้ป่วยเข้าร่วมการวิจัยทั้งหมดจำนวน 172 ราย แบ่งเป็นเพศหญิง 79 ราย เพศชาย 93 รายประกอบด้วย ผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหาร 50 ราย ผู้ป่วยแผลในกระเพาะอาหาร 69 ราย ผู้ป่วยกลุ่มอาการ NUD 53 ราย ชิ้นเนื้อตัวอย่างกระเพาะอาหารในการศึกษาระดับของอินเตอร์ลิวคินครั้งนี้ใช้ เนื้อเยื่อกระเพาะอาหารบริเวณขอบแผลในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารและผู้ป่วย แผลในกระเพาะอาหาร สำหรับผู้ป่วยกลุ่มอาการNUDใช้เนื้อเยื่อกระเพาะอาหารปกติบริเวณ antrum การวัดระดับของอินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1เบต้า 6 และ 8 ในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหาร และซีรั่มใช้วิธี enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) จากผลการศึกษาพบว่าการติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหาร(87%) และ ผู้ป่วยแผลในกระเพาะอาหาร (80%) นั้นสูงกว่าผู้ป่วยกลุ่มอาการ NUD (47%) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ นอกจากนี้ระดับของอินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1เบต้า 6 และ 8 ในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหารของกลุ่มผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารมีค่าสูงกว่าผู้ ป่วยแผลในกระเพาะอาหาร และผู้ป่วยกลุ่มอาการ NUD อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ซึ่งความสัมพันธ์นี้พบเฉพาะในกลุ่มที่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร เท่านั้น ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารระดับของอินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1เบต้า 6 และ 8 ในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหาร (พิโคกรัมต่อ 1 มิลลิกรัมโปรตีน) ของกลุ่มที่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร มีค่าสูงกว่ากลุ่มที่ไม่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (450 vs. 21.7: p <0.01, 66.6 vs. 4.2: p <0.05 and 2,762 vs. 319: p <0.01, ตามลำดับ) ในผู้ป่วยกลุ่มอาการ NUD ระดับของอินเตอร์ลิวคินชนิดที่ 1เบต้า 6 และ 8 ในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหาร ของกลุ่มที่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร มีค่าสูงกว่ากลุ่มที่ไม่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (207 vs. 96: p <0.05, and 1,115 vs. 217: p <0.001, ตามลำดับ) สำหรับระดับของอินเตอร์ลิวคีนชนิดที่ 1เบต้า 6 และ 8 ในซีรั่มไใใความสัมพันธ์กับชนิดของโรคไม่ว่าจะเป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร แผลในกระเพาะอาหาร หรือ NUD และไม่มีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร กล่าวโดยสรุปว่าระดับของอินเตอร์ลิวคินชนดที่ 1เบต้า 6 และ 8 ในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหารมีความสัมพันธ์กับกลุ่มผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารที่ติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร อย่างชัดเจน อินเตอร์ลิวคินในเนื้อเยื่อกระเพาะอาหารเหล่านี้ น่าจะมีส่วนสำคัญต่อขบวนการเกิดมะเร็งกระเพาะอาหารโดยผ่านทางการติดเชื้อเฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร และสามารถช่วยในการวินิจฉัยแยกโรคระหว่างมะเร็งกระเพาะอาหาร และแผลในกระเพาะอาหารได้อีกด้วย