การพัฒนาแบบจำลองตัวคูณการปล่อยมลพิษจากยานพาหนะสำหรับประเทศไทย : โมบาย-ไทย

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแบบจำลองตัวคูณการปล่อยมลพิษจากยานพาหนะและปรับแก้ให้เหมาะสมกับการนำไปใช้ในประเทศไทย เพื่อหาข้อมูลอินพุดที่เหมาะสมที่จะนำมาใช้ในแบบจำลองตัวคูณการปล่อยมลพิษที่ได้ทำการปรับแก้แล้ว และเพื่อคำนวณหาตัวคูณการปล่อยมลพิษที่เหมาะสมกับประเทศไทย โดยแหล่งกำเนิดมลพิษที่ใช้ในงานวิจัยคือ แหล่งกำเนิดยานพาหนะ (Mobile Source) ที่ใช้น้ำมันดีเซล เบนซิน แอลพีจี ก๊าซโซฮอล์ และก๊าซธรรมชาติ แบบจำลองที่พัฒนาขึ้นจะปรับแก้จากแบบจำลอง Mobile6 เวอร์ชัน 2.03 ของ U.S. Environmental Protect Agency (USEPA) โดยที่จะให้ค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษของมลพิษ 4 ตัวหลัก คือ ไฮโดรคาร์บอน คาร์บอนมอนอกไซด์ ออกไซด์ของไนโตรเจนและฝุ่นละออง ส่วนที่ต้องปรับแก้ในแบบจำลองมี 3 ส่วน คือ ชนิดของรถ ค่า default ต่าง ๆ และ หน่วยของอินพุตที่จะนำไปใช้ในแบบจำลอง และหน่วยของเอาท์พุตที่ออกจากแบบจำลอง ส่วนอินพุดที่เหมาะสมที่จะนำไปใช้รันในแบบจำลอง จะต้องเป็นข้อมูลของปีที่ต้องการหาค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษหรือปีที่ใกล้เคียงที่สุด โดยอินพุตมีดังนี้คือ ค่าอุณหภูมิแต่ละชั่วโมง ค่าความชื้นสัมพัทธ์ ค่าความดันบรรยากาศ ปริมาณเมฆปกคลุม ค่าความสูงของพื้นที่ ค่า RVP ปริมาณซัลเฟอร์ของน้ำมันเบนซินและน้ำมันดีเซล ออกซิเจนเนตของเชื้อเพลิง สัดส่วนจำนวนรถยนต์แต่ละประเภทที่จดทะเบียน ระยะทางสะสมของรถแต่ละปี ซึ่งข้อมูลที่จะใช้ในการปรับแก้ และอินพุตที่ใช้ในการรันแบบจำลองจะได้จากหน่วยงานรัฐบาล เช่น กรมควบคุมมลพิษ กรมการขนส่งทางบก กรมอุตุนิยมวิทยา เป็นต้น การวิจัยพบว่า อุณหภูมิ ความเร็วเฉลี่ย จะส่งผลกระทบต่อค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษ HC, CO และ NO[subscript x] ค่าการระเหยของเชื้อเพลิงจะส่งผลกระทบต่อค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษ HC และ CO ความดันบรรยากาศจะส่งผลกระทบต่อค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษ NO[subscript x] เท่านั้น ปริมาณ เมฆปกคลุมและความชื้นสัมพัทธ์จะส่งผลกระทบต่อค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษทั้ง 3 เพียงเล็กน้อย และค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษที่ได้จากการรัน MOBILE-THAI จะมีค่าแตกต่างกับค่าตัวคูณการปล่อยมลพิษที่ได้จากการตรวจวัดจริงของกรมควบคุมมลพิษ แต่มีแนวโน้มไปทางเดียว